Met de Kerstvakantie voor de deur wil ik u deze tip voor een daguitje niet onthouden.
De reizende tentoonstelling 'That's Opera' neemt u mee doorheen 200 jaar Italiaanse muziek.
U kunt deze tentoonstelling bezoeken tot maart 2009.
zondag 7 december 2008
woensdag 3 december 2008
Te gast bij Wibi Soerjadi op landgoed ‘De Wulperhorst’
Dinsdag 18 november waren wij te gast bij Wibi Soerjadi op zijn landgoed in Zeist. Ter gelegenheid van het 150-jarig jubileum van dit imposante landgoed, gaf Soerjadi een reeks huisconcerten. Deze formule doet natuurlijk denken aan ons eigen muziekinitiatief Opus 49.
De grote entree van het landhuis deed dienst als concerthal. Twee concertvleugels stonden in het midden zij aan zij opgesteld, zodat het publiek er rond kon plaatsnemen. Het publiek was niet het standaard Amsterdamse Concertgebouwpubliek, maar veeleer muziekliefhebbers die op zoek waren naar een laagdrempelige vorm van muziekbeleving. Ook daar vonden wij een aanknopingspunt met Opus 49.
Bij ontvangst kregen wij van de gastheer te horen dat Wibi enkele dagen tevoren zijn enkelbanden had gescheurd bij een lelijke val. Zijn dokter had hem stellig afgeraden om die avond te spelen. Maar ‘the show must go on’ moet Wibi hebben gedacht. Enkele minuten (en pijnstillers) later, pikkelde hij vrolijk op krukken binnen. Zijn goedlachsheid was in ieder geval intact gebleven. Het recital ving aan met eigen werk: ‘Bellezza’ en ‘Dance of Devotion’. Uit zijn eigen composities blijkt o.a. dat Soerjadi een zwak heeft voor filmmuziek. Het eerste deel werd afgesloten met een puike Grande Polonaise Brilliante Opus 22 van Chopin.
In de pauze kon het publiek even verpozen in één van de vele salons die het statige landhuis rijk is. Zoals bekend is Soerjadi een Disneyfan: het verbaast niet dat tussen de antieke stukken hier en daar een Disneyfiguur of -attribuut staat.
Terug naar de muziek. U vraagt zich allicht af waarom er dan twee piano’s stonden? Na de pauze stelde Wibi zijn broer Ardjoena voor. Deze is dirigent en zou met Wibi samen het pianoconcerto opus 23 nr. 1 in bes van Tchaikovsky spelen. De gehele orkestpartij was door Ardjoena getranscribeerd voor piano. Bij de uitvoering zat ik op het puntje van mijn stoel. De vertolking van dit werk was buitengewoon.
Wibi is een veelzijdig pianist: hij kan doseren en enkele momenten later overdonderen. De virtuositeit, de klankkleuren, de uithouding en techniek zijn maar enkele van zijn kwaliteiten. Deze pianist is speels en toegankelijk in de omgang maar achter zijn piano bloedserieus. Dat siert hem.
Soerjadi wil niet in een hokje worden gestopt en haakt ook aan bij andere muziekstijlen. Denk daarbij aan zijn samenwerking met de Haagse rockband Di-rect of aan zijn optreden op Games in Concert 3 waarbij hij thema’s van videospellen bewerkte voor piano. Puristen doen dit misschien af als commercialiteit maar voor mij geeft dit eerder blijk dat Soerjadi als muzikant zichzelf probeert te verrijken. Zijn nederigheid zet aan om te vernieuwen. Uiteindelijk onderneemt Wibi zaken waar hij plezier aan beleeft en blijft daarbij zichzelf.
Dat is volgens mij Wibi’s grote kracht: het feit dat hij door zijn specifieke interpretaties een eigen stempel kan drukken op de klassieke muziek. Wibi Soerjadi een groot muzikant ? Ongetwijfeld!
Abonneren op:
Posts (Atom)